2011 წლის 8 ივნისს თბილისის ისტორიის მუზეუმში (სიონის ქ., 8; ქარვასლის შენობა) გაიხსნა არქიტექტორ მიხეილ კალაშნიკოვის (1886-1969) 125 წლისთავისადმი მიძღვნილი საიუბილეო გამოფენა.

გამოფენის კურატორი: გ. ჩუბინაშვილის სახელობის ქართული ხელოვნების ისტორიისა და ძეგლთა დაცვის კვლევის ეროვნული  ცენტრის, ახალი და თანამედროვე ხელოვნების განყოფილების უფროსი მეცნიერ თანამშრომელი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი თამაზ გერსამია.

გამოფენა შედგა საქართველოს ეროვნული მუზეუმის, გ. ჩუბინაშვილის სახელობის ქართული ხელოვნების ისტორიისა და ძეგლთა დაცვის კვლევის ეროვნული  ცენტრის, საერთაშორისო კულტურულ საგანმანეთლებლო კავშირი „რუსული კლუბი“-ს და საქართველოს არქიტექტორთა კავშირის მხარდაჭერით.
ექსპონატები მიხეილ კალაშნიკოვის პირადი არქივიდან წარმოადგინა არქიტექტორის მემკვიდრემ, მოსკოვში მცხოვრებმა კ. ფომინმა.

მიხეილ გიორგის ძე კალაშნიკოვი იმ ადამიანთა რიცხვს მიეკუთვნება, რომელსაც დიდი ღვაწლი მიუძღვის, როგორც ქართული ხუროთმოძღვრული ძეგლების შესწავლაში, ასევე ქართული არქიტექტურის განვითარებაში.
იგი დაიბადა 1886 წლის 19 (6) ივლისს დაღესტანში ქ. თემირ-ხან-შურაში (ახლანდელი ქ. ბუინაქსკი), სადაც იმ დროს საქართველოდან იყო მივლინებული მისი მამა, სამხედრო ექიმი.
1904 წელს, თბილისის რეალური სასწავლებლის დამთავრების შემდეგ, იგი გაემგზავრა პეტერბურგში და ჩაირიცხა სამოქალაქო საინჟინრო ინსტიტუტში.
1910 წელს გადავიდა საიმპერატორო სამხატვრო აკადემიასთან არსებულ უმაღლეს სამხატვრო სასწავლებელში. 1917 წელს, სამხატვრო აკადემიის დამთავრების და მხატვარ-არქიტექტორის დიპლომის მიღების შემდეგ, დაბრუნდა თბილისში და მუშაობა დაიწყო კავკასიის ისტორიულ-არქეოლოგიურ ინსტიტუტში მხატვარ-არქიტექტორად (1922-1931 წწ. - ამავე ინსტიტუტის სასწავლო მდივანი). 1938 წლიდან კი იყო საქართველოს ძეგლთა დაცვის განყოფილების არქიტექტორი.

ამასთან ერთად მ. კალაშნიკოვი შემოქმედებით მოღვაწეობასაც ეწეოდა. 1915 წლიდან - 1940 წლამდე შეადგინა 100-ზე მეტი სხვადასხვა დანიშნულების შენობა-ნაგებობებათა პროექტი (აქედან განხორციელდა 18), რომლებიც გამოირჩევა მაღალი პროფესიული ოსტატობით.