გიორგი ბერიძე

თბილისის ქალაქთმშენებლობა ხასიათდება ნათლად გამოვლენილი თავისებურებებთ, რომლებიც დამყარებულია თბილისში მშენებლობის მრავალსაუკუნოვან ტრადიციებზე, რაც ქალაქის განაშენიანების გამორჩეულ სახეს, განუმეორებელ კოლორიტს ანიჭებს. თბილისის ინდივიდუალური ქალაქური სახის ჩამოყალიბებაში მნიშვნელოვანი ადგილი ეკუთვნის ადგილობრივ  ქალაქთმშენებლურ ტრადიციებს,

პორტრეტის ინდივიდუალური დახასიათება რ. გაჩეჩილაძის პორტრეტებში ნაკვთებისა და მთლიანი ფიგურის იერის სინთეზით   მიიღწევა,   რ. გაჩეჩილაძე  პორტრეტზე  მუშაობისას ყოველთვის  მთლიანობაში  ითვალისწინებს   მოდელს – სახეს, სხეულს, კიდურებს, მოძრაობას, ჟესტს, გამოხედვას. ეს მისთვის განუყოფელი მთლიანობაა, სადაც ყოველი დეტალი, დიდი თუ მცირე ფორმა, ამ ადამიანის მთლიანი  სტრუქტურის გამომხატველი და მატარებელია.

სოფიო  იოსელიანი

ყოველი ახალი თაობა, იმის  მიუხედავად მოახდინა თუ არა მან მნიშვნელოვანი გარდატეხა, საკუთარ  კვალს ტოვებს ხელოვნებაში, რომელიც თავის დროის  სულისკვეთების უტყუარ გამომხატველს წარმოადგენს და ზოგჯერ იმ ფარულ ნაკადებსაც კი ააშკარავებს, რომლის აღმოჩენის უნარი, განსაკუთრებული ინტუიციის წყალობით, მხოლოდ ხელოვანს აქვს.

დალი ლებანიძე

XIX საუკუნის ბოლოსა და XX საუკუნის დასაწყისში ქართულ სახვით ხელოვნებაში ძირითადი ჟანრების და დარგების ჩამოყალიბება იწყება. სწორედ ამ დროს გამოვლინდა მხატვრების ინტერესი ყოფითი ჟანრის მიმართაც. ფერმწერებისა და გრაფიკოსების ყურადღება მიიპყრო საქართველოს ეთნოგრაფიული სინამდვილის მრავალფეროვნებამ,

მარინე მაისურაძე

ქართული თანამედროვე პროფესიული კერამიკა უკვე ნახევარ საუკუნეზე მეტს მოიცავს. ხელოვნების ამ დარგის აღორძინება და განვითარება ჩვენს დროში დაკავშირებულია 1928 წელს თბილისის სამხატვრო აკადემიაში გახსნილ კერამიკის კათედრასთან.

კ.მარჯანიშვილის ინიციატივით 1923 წლის ზაფხულს რუსთაველის თეატრის დასი ბორჯომში ატარებს. მკაცრადაა გაწერილი დღის ყოველი მონაკვეთი – უწყვეტი რეპეტიციები, ახალი თეატრალური ფორმების ძიება, პიესების ერთობლივი კითხვა, მზადება მომავალი სეზონისათვის.