XX საუკუნის დასაწყისში გრაფიკის განვითარება საქართველოში ძირითადად იმ ტენდენციებს ეფუძნება, რომლებიც XIX საუკუნის სახვითი ხელოვნებისათვის იყო დამახასიათებელი. ხელოვნების ამ დარგის განვითარება,

მეოცე საუკუნის პირველ ათწლეულებში გრძელდება ის უაღრესად საინტერესო პროცესი არქიტექტურის განვითარებისა და ქალაქების ფორმირებისა, რომელიც მეცხრამეტე საუკუნის დასაწყისიდან ქვეყნის მშვიდობიან,

მეოცე საუკუნის 10-20-იანი წლების თბილისის კულტურული ცხოვრება მნიშვნელოვანი მოვლენაა ახალი ქართული ხელოვნების ისტორიაში. იმ დროისათვის ქართულ დაზგურ ფერწერას არც თუ ისე დიდი ხნის ისტორია ჰქონდა, საქართველოში ჯერ კიდევ მოღვაწეობდნენ მხატვრები, რომელთა შემოქმედებაც რუსულ პერედვიჟნიკურ ტრადიციებს ეყრდნობოდა

XIX საუკუნის თბილისი, ერთ-ერთი იმდროინდელი ჟურნალისტის სიტყვით ორსახა იანუსს ჰგავდა - ერთი სახით აზიას უყურებდა, მეორეთი კი ევროპას, ყველას ხიბლავდა თავისი კოლორიტით, რომელიც მის გარეგნულ სახეშიც გამოიხატებოდა და მის ყოფა-ცხოვრებაშიც.